30 mei, ergens in de lucht tussen Mandurah en Singapore.

Het is voorbij, het Australisch caravanpark-avontuur. Aangekomen begin november, een weekje conge genomen om wat aan de nieuwe setting te wennen en daarna werk beginnen zoeken. Het heeft een week of drie geduurd voor ik iets deftigs vond, maar ondertussen zijn we 6 maand verder.

Vrijdag en zaterdag nog wat bescheiden gevierd, een avondje gaan bowlen en een varkentje van eigen kweek gekeeld. 't Was de moeite. Pieter, mn baas, bracht een flesje Famous Grouse mee naar het caravan park, alwaar het varkentje reeds heerlijk lag te roosteren op de bbq. ’t Kan deugd doen, goed eten en drinken.

Wat de toekomst betreft: op dit moment vlieg ik naar Singapore, dinsdag naar Bangkok. Het geweld lijkt daar wat over te zijn en met dat toeristen nooit het doelwit zijn geweest van acties ga ik er mij niet te veel van aantrekken. Mijn eerste idee was om in Bangkok een visum voor Myanmar te regelen en daarheen te gaan. Dat plan heb ik echter opgeborgen, ik krijg immers een Thais visum voor 30 dagen op de luchthaven. Wanneer je over land in Thailand aankomt krijg je er maar een van 15 dagen. Daarmee.

Vanaf nu mag je wat meer updates van mn blog verwachten, afhankelijk van internetverbinding weliswaar. Het schijnt dat meerdere kortere stukjes makkelijker te verteren zijn dan hele apostels. Ik probeer ook om regelmatig wat foto’s te posten op facebook.

Goed, ‘k heb de laatste weken verschrikkelijk zitten verlangen naar dit moment. Het werken was fijn, maar rondtsjolen is nog net iets fijner. Along the road to joy, with no direction home :-)

Hans