Angkor Watt, 22 september

Hier in Siem Reap konden we goedkope fietsen huren waar we verbleven. Een handig vervoersmiddel voor Angkor Watt, aangezien het hele tempelcomplex zowat de grootte van Groot-Wevelgem is. Eigenlijk is de hele site een bos, met daarrond een weg, gelukkig in asfalt, en binnenin staan overal tempels verspreid, gebouwd in verschillende periodes van hindoeïsme tijdens de Khmer-periode (tussen 900 en 1400), om eens wat nerdy te doen.

Zeker de moeite waard om een drie dagen ticket te kopen, op één dag is het hele complex onmogelijk te bezichtigen, tenzij je Schumacher heet. En dan nog.
Rond de verschillende bouwwerken werken tientallen straatkinderen. Ze leven van wat ze toeristen kunnen verkopen. Veel van die kinderen spreken meer dan vlot Engels. Na een zin of twee ermee gepraat te hebben weten ze onmiddellijk dat we ofwel van Belgie, Nederland of Duitsland zijn. Wanneer we Belgie zeggen, noemen ze spontaan de drie landstalen, vermelden ze dat Brussel onze hoofdstad is en dat de koning Albert heet. Daarop beginnen ze te tellen in het Nederlands. Best indrukwekkend voor kinderen die geen geld hebben om naar school te gaan.

Toch lijkt het er een beetje op alsof ze een ‘opleiding’ krijgen. De zinnen die ze zeggen en overtuigingstechnieken die ze gebruiken om je hun spullen te verkopen zijn immers behoorlijk identiek bij ieder kind, en ze verkopen allemaal dezelfden brol. Postkaartjes, kopieën van reisgidsen, brasseleetjes,...

‘k Heb dan maar wat postkaartjes gekocht, kwestie van het geweten wat te sussen. En dan begint het eigenlijk nog maar pas. Eens je aan één kind koopt, komen er direct 6 andere rond je staan met dezelfde koopwaar, allemaal even zielig kijkend. Dan maar van m’n hart een steen gemaakt en weggewandeld zonder nog verder te kopen. ‘k Heb wel nog m’n pak koeken weggegeven aan een van hen.

Genoeg ge-angkor watt. Morgen nemen we waarschijnlijk de bus naar Pnom Penh, alwaar nieuwe avonturen zich misschien aandienen.

Gegroet!