Bangkok, 18 september

Een tijdje in Azie getsjoold nu, tis hier net iets warmer dan verwacht. X aantal dagen geleden zijn we geland in Kuala Lumpur. Blijkbaar lagen alle backpacker guesthouses en hostels daar in de buurt van Chinatown.

Nadat de bus ons afgezet had, zo ongeveer midden in de nacht, een taxi genomen naar Chinatown, om daar een hostel te vinden. Taxi bracht ons er heen, en de chauffeur wees er ons nog fijntjes op dat we voor de ‘beautiful ladies’ best nog een straat of twee verder gingen. Vriendelijk bedankt en uitgestapt. Zonder veel moeite een hostel gevonden, waar we direct boekten. De ratten in de badkamer kregen we er gratis – en in grote getale- bij.

Na drie dagen hadden we het een beetje gehad met KL, en een nachtbus geboekt naar Hat Yai, de meest zuidelijke stad van Thailand. Van daar zouden we een andere bus vinden die ons naar Phuket zou brengen. Beide busritten verliepen zonder veel problemen, enkel de lange duur (een uur of 12 naar Hat Yai, en dan waren we nog maar goed halfweg) zorgde voor wat last.

Phuket was een maf stadje, en is bij buitenlanders eigenlijk enkel bekend van Patong Beach, een kustplaats voor Westerse toeristen. Phuket zelf is niet echt toeristisch. Met een paar buitenlanders wat uitgegaan daar, overdag wat rondgewandeld en een tour geboekt naar Phi Phi Islands en Monkey Beach. Voor de hele tour betaalden we 750 baht, daarin inbegrepen koffie, taart en drank, een lunch overdag, boottocht van 2 x 2,5 uur, verschillende stops onderweg en wat snorkelgedoe. 750 baht is net geen 12 euro. Valt best mee voor een dagje amusement, eten en drinken. Een fijn dagje was me dat.

Daarna in Bangkok beland, overdreven drukke stad, vooral het verkeer is indrukwekkend hier. ’t Is net alsof er geen echte verkeersregels bestaan. Iedereen doet maar wat, auto’s, brommers, tuk tuks en bussen rijden hier allemaal door elkaar. Quasi niemand houdt zijn vak, tis slechter dan een mierennest. En toch nog geen enkel accident gezien.

Ondertussen al geleerd hoe het systeem hier werkt om westerlingen geld af te troggelen. Tuk tuk drivers bieden je een heel goedkope rit aan doorheen de stad en brengen je naar plaatsen die de moeite waard zijn om te bezoeken. Tussenin brengen je ze ook naar ‘shops’ waar je overhaald wordt om leuke spulletjes te kopen, zoals juwelen of maatpakken. In ruil geven die shops diesel-tickets aan de tuk tukkers, zodat die quasi gratis rijden, en toch toeristen blijven aanleveren.

Eergisteren een driver zover gekregen dat hij ons zou betalen om ons af te leveren bij verschillende shops. Wij niets kopen en hij diesel tickets krijgen. We zouden er allemaal van geprofiteerd hebben. Hij was akkoord, maar of hij echt betaald zou hebben is een andere vraag. Met de tuk tuk maffia weet je immers nooit.

‘ k heb hier trouwens mijn haar laten knippen bij een oude kapper niet ver van de plaats waar we slapen. Voor 60 baht knippen ze hier je haar. De kapper in kwestie verstond enkel geen engels, en had maar vijf prentjes om uit te kiezen. Alle vijf de prentjes met veel korter haar dan het mijne dus ja, tzal nog een tijdje duren voor ik nog een barbier hoef te betalen.

’t Is hier de laatste dag in Bangkok nu, morgen gaan we op weg naar Siem Reap, Cambodja. Nog vlug kijken om wat kaartjes te versturen en wat dollars zien om te wisselen. Aangezien de Cambodjaanse Riel geen ballen waard is betaalt iedereen er immers in dollar. Goed voor Europeanen, allessinds.

Tot een volgende.